परवा मैत्रीण ही कविता वाचली आणि शांता शेळकेंची याच नावाची कविता आठवली. दोन्ही कवितांचा मुखडा एकच असला तरी रुप किती वेगळं आहे! खूप पूर्वी सकाळच्या (बहुतेक सकाळच, कदाचित लोकसत्ता सुद्धा असेल) बालपुरवणीमधे प्रकाशित झालेली. हमखास सख्ख्या मैत्रिणीची आठवण काढून हुरहूर लावणारी...
एक तरी मैत्रीण हवी
कधीतरी तिच्यासंगे कडकडून भांडायला
मनामधल्या सार्‍या गमती तिच्यासमोर मांडायला!
एक तरी मैत्रीण हवी
शाळेमधे एका डब्यात एकत्र बसून जेवायला
घासामधला अर्धा घास अलगद काढून ठेवायला!
एक तरी मैत्रीण हवी
झाडाखाली गुलगुल गोष्टी किलबिल किलबिल बोलायला
कधी कधी लाडात येऊन गळ्याची शप्पथ घालायला!
-शांता शेळके
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
छान! हवी खरी अशी मैत्रिण. लहानपणीची मैत्री काही औरच असते.
सुमेधा, छान आहे कविता!
Sumedha,
Thanks fr posting the poem...its beautiful...
Tuhjya bakichya kavita hi awadlya...I need to visit here more often! :)
Post a Comment