नाताळ आणि दिवाळी

दुकाना दुकानातून भरगच्च सजावटी आणि ताजा माल. सगळीकडे "साले का मेला" लागलेला. सणासाठी खरेदीची गडबड, गर्दी आणि उत्साह. आपापल्या पर्सा, पिशव्या आणि पोरं सांभाळत "हे घेऊ की ते" या विवंचनेत हिंडणार्‍या ताया, मावश्या, आज्या ... :) पुण्याचा लक्ष्मी रस्ता असूदे, लंडन मधला ऑक्सफर्ड स्ट्रीट नाहीतर सान फ़्रान्सिस्को मधला युनियन स्क्वेअर! सणासुदीला जवळपास असंच चित्र दिसतं! सण कुठला का असेना जगभरात सगळीकडे तोच उत्साह आणतो. घरोघरी तयार होणारे (किंवा तयार आणले जाणारे) खमंग गोड पदार्थ तोच मूड सेट करतात.

भारतात दसरा दिवाळीचा उत्साह ओसरला की इथे नाताळची हवा सुरु झाली. या दिवसात कधीही रस्त्यावर बघितलं तर दर पाच दहा मिनीटाला एखादी तरी गाडी टपावर ख्रिसमसचं झाड आणि पोटात उत्साही पोरं घेऊन जाताना दिसतीये. आपल्या घरातल्या साजर्‍या होणार्‍या सणात निसर्गाला सामावून घ्यायची काय ही हौस! ते बघताना मला थेट दसर्‍याची झेंडूची फुलं, पाडव्याच्या आंब्याच्या डहाळ्या आणि कडूलिंबाचा कोवळा पाला आठवला... म्हणजे आपल्या आणि पाश्चात्य जगात सणोत्सवांमधे खरेदी, गोडधोड पदार्थ आणि सुट्टी यापलिकडे असलेलं हे साम्य आत्तापर्यंत माझ्या तरी लक्षात आलं नव्हतं.

की घराच्या, "आपल्या" संस्कृतीच्या आठवणीनी जीव व्याकुळ होत असताना आपल्याच मनानी हे साम्य शोधून नकळत घातलेली ही समजूत होती कळेना. हे म्हणजे शेजारच्या गोड म्हातारीला "एलायझा आजी" (ट्युलिप, वाचतीये बरं तुझ्या नवीन नोंदी), सहकर्‍याला "जानराव" आणि Fair Oaks Apartment ला "ओकवाडी" म्हणण्यासारखं! आपल्या भोवतालच्या परकेपणात आपलेपण शोधणं काही फार अवघड नाही!

या वर्षी एक miniature का होईना, Christmas Tree आणावं म्हणते!

बालपणीचा ...

लहानपणीच्या आठवणींचा खजिना आपल्या सगळ्यांकडेच असतो. तो उघडून उधळायला कुठलेही निमित्त चालते, किंवा कधी कधी निमित्तही नाही लागत..

माझ्या बालपणीच्या खजिन्यातली ही चीज परवा बाहेर यायला निमित्त होता माझा गोड भाचा!

कोणाला या कवितेचे कवी माहीत आहेत का?


"शाळेत नाही जायचं येतं मला रडू
आई मला शाळेत नको न धाडू"
कोण बरं बोललं रडत हळू हळू?
दुसरं कोण असणार हा आमचा बाळू!

आई मग म्हणाली "शहाणा माझा राजा,
शाळेत गेलास तर देईन तुला मजा!
शाळेत नाही गेलास तर हुषार कसा होशील?
बाबांच्यासारखा कसा इंग्लडला जाशील?

आपला रामा गडी शाळेत नाही गेला,
म्हणूनच भांडी घासावी लागतात न त्याला?
तू कोण होणार डॉक्टर की गडी?
बाबांच्या सारखी ऐटबाज नको का तुला गाडी?"

रडत रडत म्हणाला बाळू आमचा खुळा
"होईन मी गडी, नको मला शाळा!"