पुस्तकनिष्ठांची मांदियाळी

ट्युलिपनं मला या विषयावर लिहायला टॅग केलं तेव्हा खूप आनंद झाला. आणि थोडीशी ओशाळून पण गेले. कारण मी काही खूप पुस्तकं "खाणारी" नाही. शिवाय भारत सोडल्यापासून मराठी वाचन कमी झालंय हेही खरंच. अगदी वर्षाकाठी घरी गेलं की विकत घेतलेली आणि भेट मिळालेली पुस्तकंसुद्धा सगळी नाही वाचून होत. तरी देखील कपाटात असलेली पुस्तकं कायम खुणावत असतात हे खरंच. शिवाय शाळेत असल्यापासून काही वाचलेलं, काही वेचलेलं आहेच की! तर माझ्या पुस्तक गाठोडीतलं काही...

१. सध्या वाचनात असलेले/शेवटचे वाचलेले वा विकत घेतलेले मराठी पुस्तक :
स्वत:विषयी : अनिल अवचट

२. वाचले असल्यास त्यावर थोडक्यात माहिती :
"स्वत:विषयी" म्हणजे अगदी सहज मोकळ्या, ओघवत्या भाषेत केलेलं स्वानुभवांचं प्रांजळ कथन. त्याच्या साधेपणात त्याचं सौंदर्य आहे. इतका मोठ खटाटोप मांडणारा माणूस किती साधा असू शकतो यानी अचंबित झाले मी हे पुस्तक वाचल्यावर. आणि लक्षात राहिली अर्पणपत्रिका - "सुनंदा, हे पुस्तक अर्पण करण्यासाठी तुला काही काळ माझ्यातून बाहेर काढावं लागतंय, त्याबद्दल थोडी रुखरुख."

३. अतिशय आवडणारी/प्रभाव पाडणारी ५ मराठी पुस्तके :
आनंदी गोपाळ : श्री. ज. जोशी
स्वामी : रणजीत देसाई
पाडस : राम पटवर्धन
समीधा : साधना आमटे
बोलगाणी : मंगेश पाडगावकर

४. अद्याप वाचायची आहेत, अशी ५ मराठी पुस्तके :
स्मृतिचित्रे : लक्ष्मीबाई टिळक
माझी जन्मठेप : वि. दा. सावरकर
आई : मॅक्सिम गॉर्की
टॉलस्टॉय एक माणूस : सुमती देवस्थळी
ऐसपैस गप्पा दुर्गाबाईंशी : प्रतिभा रानडे

५. एका प्रिय पुस्तकाविषयी थोडेसे :
निर्विवादपणे, "असा मी असामी", अतिशय प्रिय पुस्तक. चार मित्र मैत्रिणी जमले की अगदी नकळत या पुस्तकातील कुठली तरी कोटी निघतेच निघते. इतकं पु. लं. नी आमच्या तुमच्या सारख्या सगळ्या "असामींना" त्यात सामावून घेतलेलं. कुठलंही पान उघडून वाचावं... खरं म्हणजे पारायणं करून आता इतकं पाठ झालंय की पुस्तक उघडायचीही गरज नाही. पण तरीही उघडलं तरी हजाराव्यांदा वाचताना सुद्धा ओठावर स्मित फुटावं म्हणजे काय जादू आहे!

आता या सहब्लॉगर्सना tag करते ('खो' देते म्हणायचा मोह होतोय :-) )
दीपा
कौस्तुभ
विदग्ध
यतीन